Faust

...Bana sevincli günlerin görüntülerini getiriyorsunuz. Bazi yüce gölgeler belirgin hale geliyor Ayrica ilk askin ve ilk dostlugun izleri de sanki eski ve kismen unutulmus bir masal gibi gözümde canlaniyor. Hayatin tipki dehliz gibi olan kivrimli akisindan dolayi sizlanislar tekrarlaniyor ve güzel saatlerin mutlu hayalleriyle avunarak benden önce ölmüs o iyi insanlarin adlari aniliyor. Ilk sarkilarimi dinlemis olan ruhlar artik sonrakileri isitmiyorlar. O eski dost kafilesi simditoz toprak olmustur ve ne yazik ki ilk yakinin sesi de sönmüstür Artik istirabim hic tanimadigim bir kalabaliga sesleniyor. Onlarin beni övmeleri ile icimi burkuyor. Siirlerimizden zevk almis olan bazilari da, eger yasiyorlarsa, dünyada darmadagin olmus halde dolasip duruyorlar ve icimi, o sakin ve aziz ruhlar dünyasina ait bir özlem kapliyor. Bir arp gibi uguldayan türküm, belirsiz seslerle havada yayiliyor. Icim ürperiyor, göz yaslarina boguluyorum, o acimasiz kalbimin yumusadigini hissediyorum. Önceden sahip oldugum seyleri kendimden uzaklasmis görüyorum ve kaybolmus seyler benin icin artik birer gercek oluyor...