Umudun Kirik Kanatlarinda

Isik cekicidir, karanlik itici.Umuttur isik. Isigin bittigi yerde umut da biter.Ama sahte isik, gercek karanliktan da betermis meger.Insanlari da isik ceker. Özellikle sahici karanligin ortasinda parlayan sahte isiklara, aldatici aydinliklara vurgundur insanlik. Kentler isiktir. Gögü yildizli kirlari birakip, sahte umutlarin savkidigi aydinlik kentlere göcerler.Pervanelere dönerler.Kanatlari yanar, yasamlari kavrulur. Kuslara benzerler Ulasamayacaklari varlari, kendi yoklarindan ayiran saydam engellere carpa carpa, dolu vitrinlerin önünde bos gözleri acik giderler. Akin akin yikilsalar da, nedense hic bitmez umutlan. Kendilerinden önce düseni görmek bile geriletmez onlari isiga dogru hamlelerinde. Cennet vaat eden ölüm de bir isik degil midirBelki onun isigi sahte degildir, kim bilirCenneti beklerken, göcülen kentlerin isigi yaksa bile, belki uzak, bilinmeyen kentlerin isigi sahicidir, umudunu yitirmez insanlar. Avrupanin, Amerikanin isiklari tükenmez. Belki oralarin, aralanndan birinin pencereleri yoktur carpilacak. Aydinliklari kavurmaz belki. Göc sürer.