Orhan Veli - Siirler

Önce siir dilindeki sahtelikten nefret etti. Bu nefret onu halk diline, halk konusmasina götürdü. Bunu sadece bir arac degisikligi, bir deyis degisikli sananlar yanilirlar. Cünkü halkca konusmanin altindan halk insanlari cikiyordu. Süleyman Efendiyi yazmakla, asil siir konularina samari yapistiriyordu. Ama ortaya bir de adam cikiyordu Basit bir adam. Bu adamin, saire, kendini merak ettirecegi, onu kendi dertlerine cekecegi daha o zamandan belli idi.Melih Cevdet Anday, 1951 Orhan Veli Gariple gerisinde iyi kötü usta bir sair birakti. Yahut ustalasmaya baslamis bir sair. Onun Garipten önceki siirleri, isteseydi o tarzda usta bir sair olabilecegini gösteriyor bize. Ama ne yapti o Acimadan birakti onlari. Hic yazmamis gibi anmadi bile. Yeniden cirak oldu. Acemi oldu. Sonra da durmaksizin acemi kalmaya cabaladi. Belki de acemiligin güzel, tadina doyulmaz, zorlu, macerali bir havasi oldugunu biliyordu. Yaratmanin ancak acemilikle oldugunu biliyordu. Turgut Uyar, 1955Orhan Veli sevecen bir alaycilikla, ya da gülümsemeyle diyelim, cogu zaman baskalarinin yasamlarini yansitiyor. Onlarin agzindan konusarak, dile yaslanarak yapiyor bu isi.Söyleyis edalari arasindaki ayrimlari belirtmeyi seviyor. Sanirim hoslaniyor da bu ayrimlardan, tadini cikariyor.Hem iyi bir gözlemci hem de bellegi cok güclü. Celebi bir insanin, yapitlarinda bickin edasinin siirini yakalayabilmis olmasi, sezginin ötesinde, büyük bir iscilik basarisi...Memet Fuat, 2000