Aforizmalar

Kafkanin yapitlarini, konu ve bicim acisindan edebiyat tarihinin belirli bir dönemine yerlestirmek olanaksizdir. Gerci onlarin Disavurumculukla Ekspresyonizm iliskilerine sik sik deginilir. Gercekten de Kafkanin en verimli oldugu 1912 yili Avrupada bu akimin doruk noktasina ulastigi dönemdir. Ancak o, disavurumcu gruplarin hicbirine katilmis degildir. Disavurumcularla ortak özellikler gösterse de, bu akima karsi hep cekimser kalmistir. Kafkanin yapitlari genis ölcüde ancak ölümünden sonra yayimlandigi icin, uyandirdiklari yanki da gecikmistir. Bu nedenle o, cogu zaman neredeyse savas sonrasi yazarlariyla birlikte degerlendirilir. Bazi elestirmenler onun sanatina din yönünden yaklasmis, bazisi da psikanalize dayanarak cözümlemeye calismislardir. Sosyalist ülkelerde ise yapitlari önceleri toplumsal elestiri olarak yorumlanmistir. Ama siyasal sorunlara cözüm getirmemesi Kafkanin Toplumcu Gercekcilik akimi tarafindan reddedilmesine yol acmistir. 1963ten bu yana elestirmenler onu yeniden toplumsal acidan ele almaya baslamislardir.